سفیر الحب

می درخشد چون گلِ فصلِ بهار ، ماهِ تابان شد اسیرِ کـــــــــــــــــــــــــــــــــــــارزار

پنج خصلت دارد این تک مهربان ، از علی سه خصلتی دارد به جــــــــــــــــــــــــان

دو تا دیگر از پیامبر برده است  ، از نابِ زیبایِ صفاتش جسته اســــــــــــــــــــــت

نزدِ بابایش عزیز و دلبر باست ،  قلبِ مامانش به یادش پر صداســــــــــــــــــــــــت

وقتِ جان دادن و عزت آمده ، وقتِ باریدن و وصلت آمـــــــــــــــــــــــــــــــــــــده

تشنه لبهایش چو خشکیده ز تب ، چشم هایش گودی رفته از غضــــــــــــــــــــب

پیشِ بابا رفته وقتِ حمله شد ، در بغل بابا نحیبش جمله شــــــــــــــــــــــــــــــــد

با دیدنش بابا دو تا زانو زده ، اشک هایش دور خود دریا شـــــــــــــــــــــــــــده

دید زینب صحنه را از خیمه گاه ، قلبِ خود آتش گرفت در پرتگـــــــــــــــــــاه

هروله آمد به دیدارِ دو یار ، خون از چشمش به جوش آمد کــــــــــــــــــــــــنار

گفت سردارم نیا زینب بمان ، دشمنم می بیند آن حجب مکـــــــــــــــــــــــــــــان

باز گشته با دلی پر خون و درد ، پیشِ مامانِ علی با آهِ ســـــــــــــــــــــــــــــرد

صحنه در میدان خوش جوشیده است ، علی از بویِ پدر خوابیده اســــــــــت

دور تا دورش شمرها پا زدند ، با دیدنِ صحنه علی را جا زدنــــــــــــــــــــــد

علی از صوتِ زمان بیدار شد ، از دوری یاران او غمخوار شـــــــــــــــــــــــــد

رعد کرد بر آسمان شیرِ دلیر ، برقِ شمشیرش عطش کوبیده زیـــــــــــــر

کوفت تاجِ سرِ سرخِ دشمنان ، خشک شد دیواره ی نرمِ زبــــــــــــــــــــــــــان

عشقِ دنیایش تو تن زندان شد ، جسمِ دلبر در زمین قربان شــــــــــــــــــــــــد

همه جا هاش خون و نیزه کوفتند ، در دلش آتشِ به غم افروختــــــــــــــــــند

لحظه ای رو کرد به رسمِ یادبود ، با تبسّم دید جدش شاد بــــــــــــــــــــــود

آب شد بارانِ نیزه بر دهان ، خونریزی کرده هر جـــــــــــــــــــــــای زبان

روح با عزت به دلبان رفته است ، درد و قهرِ کافران را  گفته اســــــــــت

افتاد جسمِ نازِ او بر روی خاک ، چون  فرشته جسم و جانـــــش پاکِ پاک

چون علم افتاد فهمیدند تمام ، جرقه ای پرتاب کرد قلبِ امـــــــــــــــــــــام

تیر در زخمش شده معجونِ او ، شن و خاک سیراب شد از خــــــــونِ او

داد و فریادی کشیدند در مکان ، ناب شد قصه ی سبزش در جهـــــــــــان

مادرش با دیدنش غش کرده است ، در دلش خروار آتش کرده اســــــت

رفت روحش آسمانی دیگر است ، قاتلش هر دو جهانی ابتر اســــــــــــت

از قتلگاهِ اوست حسّانی شنید ، غصه ی داغ ِ دلی جاسم ندیــــــــــــــــــــــد

در راهِ بیداری و در راهِ صفا ، یا حسین روحم و جسمم شد فــــــــــــــــدا

منتظر سروده ی بعدی جنگ طف شهادت جاسم (قاسم) ابن الحسن (ع)